No ale jak tu chodzić bez breloczka? Nie, żeby był jakimś gadżeciarzem, ale - jak sam twierdzi - "lubię coś trzymać w ręku jak idę". Jest tylko jeden mały problem: otóż mój mąż jest z tych, co to do sklepu chodzić nie lubią, a na dodatek ciężko mu znaleźć coś, co mu się spodoba. No i drugi problem - córka postanowiła pomóc tatusiowi i zadecydowała, że od teraz jego kluczy ma pilnować... SOWA. I masz babo placek! Miało być łatwiej, a wyszło trudniej. Skąd teraz taką sowę wziąć? Na dodatek w sobotni wieczór, jak wszystko już pozamykane, a do tego i mąż i córa leżą z gorączką w łóżku. Leżą, marudzą i wymyślają...
W końcu zasnęli. I okazało się, że ta cisza natchnęła matkę - sowę można uszyć! Skąd wziąć materiał? Przydały się stare spodnie dresowe tatusia (czarne) i córy (popielate), a do tego jakiś powycierany polar córeczki (czerwony), co to nie jedną przygodę w piaskownicy zaliczył. I jak matka postanowiła, tak zrobiła. Raz dwa machnęła sowę ołówkiem na karteczce, wycięła, przyszpiliła do materiałów z odzysku, wykroiła i zabrała się za szycie. Jaki jest efekt? Widać na zdjęciu :)
Wypełnienie to wsad ze starej poduszki (ten sam, którym wypychałyśmy z Wi gąsienice - są już cztery, ale o tym innym razem - i tęczowego ślimaka). A kółko do breloczka odczepiłam od mężowskich kluczy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz